2)สามก๊ก&เปาปุ้นจิ้น

"2)สามก๊ก&เปาปุ้นจิ้น"

v คนซื่อสัตย์พูดคำใดถือเป็นสัญญาคำนั้น  v ความซื่อสัตย์คือผู้รู้แจ้งในปัญญา  v คนที่ไม่มีรอยยิ้มแย้ม อย่าคิดเปิดทำกิจกรรมการค้า  v คนสูงศักดิ์สอนด้วยวาจา คนต่ำศักดิ์ใช้แส้สั่งสอน  v คนที่ชอบนินทาว่าร้ายผู้อื่น ผู้นั้นคือโมฆะบุรุษ  v คนที่มีปัญญาเห็นแก่ตัว สู้คนโง่ทำเพื่อส่วนรวมไม่ได้  v ความชั่วอ่อนกำลังคุณความดีก็รุ่งเรือง  v คนมุสาสุดท้ายก็จบลงด้วยการหลอกลวงตัวเอง  v ความสุภาพอ่อนโยน ย่อมไม่ผิดหวังในสิ่งใด  v ความหวาดกลัวอย่างโง่เขลา ทวีภัยอีกเท่า  v ความกล้าหาญไม่สยบต่อความหายนะ  v ความอดทนเป็นยารักษาความทุกข์ยากทั้งปวง  v ความประหยัดทำให้เกิดความร่ำรวยและยศศักดิ์  v ความสามารถควรมีมาก แต่ปัญหาควรมีน้อย  v ควรยอมผิดใจกับสุภาพชน แต่อย่าผิดใจกับคนพาล  v ความโกรธเข้าประตูง่าย แต่ว่าออกไปยาก  v ความโกรธล้วนมีเหตุผล แต่เหตุผลที่ดีมักไม่ค่อยมี  v ความยากจนทำให้เกิดความขยันและประหยัด  v ควรพิจารณาคนขณะเผลอเรอ และหลังเสพสุรามึนเมา  v ความรู้ทำให้รู้จักถ่อมตน ไร้ความรู้ทำให้จองหองอวดดี  v คนดีมักถูกรังแก ม้าดีมักถูกควบขี่  v คนโง่เท่านั้นมักอวดตนเป็นคนฉลาด  v คนมีความคิดเป็นมิจฉาทิฏฐิ ยากนักที่จะพูดจากันให้รู้เรื่อง  v ความโกรธเป็นเรื่องของความทุกข์  v คลื่นลูกแรกยังไม่สงบ คลื่นลูกหลังก็ซัดกระหน่ำตามมา  v ความมัธยัสถ์เป็นหนทางแห่งความร่ำรวยที่ยิ่งใหญ่  v คบหากันเพราะรูปโฉม ความงามร่วงโรย ความรักก็สลาย  ข้อมูลจากเว็บไซต์:  http://www.plvc.ac.th/~krueka/gword.htm#posit25 ดูหน้าถัดไป    1  2  3  4  5  6  7  8