v น้ำที่หยดทำให้หินกร่อนได้
v นับแต่โบราณกาลผ่านมา สาวโสภานักมักอาภัพ
v นิสัยสันดานเดิมนั้นหยั่งรากลงลึก
v ปุถุชนหาใช่นักปราชญ์บัณฑิตไม่
ใครบ้างจะไม่ทำผิดเลย
v ปัจจุบันละเลยเรื่องเล็กน้อย
ภายหน้าเสียใจอย่างใหญ่หลวง
v ปราศจากกิเลสจิตสงบ จิตสงบย่อมรู้แจ้ง
v ปัญญาชนควรสนิทได้
แต่หาใช่ว่าต้องตามเขาไปเสียทุกอย่าง
v ปรบมือข้างเดียวเสียงไม่ดัง
v ปลูกต้นไม้บำรุงราก ปลูกฝังคุณธรรมต้องบำรุงจิตใจ
v ประพฤติกรรมต่อผู้อื่นเช่นไร
ก็พึงได้รับตอบแทนเช่นนั้น
v ประหยัดตอนหมดตัวก็่สายเสียแล้ว
v ผู้สูญเสียความซื่อสัตย์
เหมือนสูญเสียแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง
v ผู้ชนะคือพระราชา ผู้แพ้คือโจรขบถ
v ผู้ไม่คิดการณ์ไกล
มักประสบความทุกข์ยากเมื่อจวนตัว
v ผิดพลาดเพียงก้าวเดียว เสียใจไปตลอดชีพ
v ผู้รอบรู้มักถ่อมตัว ผู้โง่เขลามักหยิ่งยะโส
v ผู้สามารถประหยัดไม่ต้องขอร้องพึ่งผู้อื่น
v ผู้ไร้สัจจะ ถึงจะมีความสามารถก็ไร้ประโยชน์
v ผู้ที่ไม่เคารพตนเอง ย่อมเป็นที่ดูแคลนของผู้อื่น
v ผู้มีเมตตาธรรมย่อมไร้ทุกข์ ผู้มีปัญญาย่อมไม่ลุ่มหลง
v ผู้ชื่อว่าหลอกลวง
ถ้าพูดความจริงก็ไม่ได้รับความเชื่อถือ
v ผู้ไม่รู้ ย่อมไม่ผิด
v ผู้ที่สามารถควบคุมความโกรธไว้ได้
เป็นผู้มีปัญญายอดเยี่ยม
v ผู้รู้จักตนเองก็คือการยกย่องตนเองให้น้อยลง
v ผู้ชอบทะเลาะวิวาท ย่อมมีมิตรน้อย
v ผู้ป่วยไม่รู้จักตนเองหลงระเริงอยู่ใต้มหันตะภัย
|
21 พ.ค. 2556
5)สามก๊ก&เปาปุ้นจิ้น
ป้ายกำกับ:
สามก๊ก เปาปุ้นจิ้น
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น